Ligplaatsen genoeg

Ligplaatsen genoeg

Gedoucht en naar de Capitainnerie gewandeld. Nieuw persoon, nieuwe ronde. Uitgelegd waar we liggen en dat we zaterdag willen vertrekken. Geen probleem, we kunnen blijven liggen als we morgen daar maar weg zijn. Storm, glas water...

Op de fiets in de vroege ochtend warmte vertrokken naar het ziekenhuis alwaar een tandarts zou zijn. Dat bleek niet het geval, ik moest in een andere buurt zijn. Vertrokken met adres en aantekening op de kaart. Al pendelend beweeg ik me door de vreemde stad. Het is druk, ook op het strand waar een deel van mijn route langskomt.

Het pand waar de tandarts inzit oogt als een van de typische Franse herenhuizen, groot, fraaie details en een lik verf is geen overbodige luxe. Misschien heeft het te maken dat St. Malo is gebombardeerd en daarna het weer in originele stijl is opgebouwd en alleen het onderhoud is uitgebleven. Na een paar keer bellen toch mijn hoofd maar eens om de hoek gestoken. Blijkt dat ik bij de zij-ingang sta. Doorgewandeld naar de receptie om daar de reden van mijn bezoek uit te leggen. Gelukkig is er een Engels sprekende tandarts die mijn probleem begrijpt en vertelt dat ik om 12.00u terecht kan. Mooi! Dat valt wel op, dat bij alle tandartsbezoeken ik binnen een halve dag terecht kan. Nog twee uur voordat ik aan de beurt ben.

In de tussentijd door de stad gefietst zonder doel anders dan een internetcafé. WiFi is hier een schaars goed. Zo kom ik terecht terecht bij de Esplanade Saint Vincent. Mega toeristisch waar je struikelt over de restaurants. En allemaal met klandizie. Daar ook een Cyber café gevonden, verscholen en gelegen aan een fraai stukje groen.

Rond het middag uur naar de tandarts. Na een half uurtje wachten word ik opgehaald door een statige heer, ook tandarts. De Engels sprekende tandarts vertelt me: "He is the boss". Zoiets vermoedde ik al.Zij plakt de kroon met tijdelijk cement vast, hij komt langs om het te controleren en zegt meermalen: Bon, bon. Weer een compleet gebit. Tevreden fiets ik weg. De temperatuur is ondertussen opgelopen dat veel inspanning maar ook veel zweet oplevert.

Zo komt Roy drijfnat en bekaf met de bootschappen (...) terug. Geen supermarkt te vinden in dit dorp en daarmee een lange wandeltocht moeten maken om de diverse bootschappen te verzamelen.

Morgen is het plan om naar Granville, een plaatsje 22Nm verderop langs de kust. Steeds meer richting Nederland. Met laagwater uit St. Malo weg, er staat 4,3m boven LAT, dat betekent dat we niet helemaal om het uiterste eiland van de aanloop heen hoeven, maar kort om de haven heen kunnen en dan over de ondiepte heen. Morgen nog wel even een check doen of de sommen qua diepte kloppen. Granville willen we ergens tussen HW +/-2u aanlopen; de plaat voor de haven valt 5 meter droog.

Het droogvallen van zo'n aanloop zijn enorme hoogteverschillen. Varend in Nederland is dat bijna niet voor te stellen, maar hier is het tweemaal daagse kost. De klim van de steiger naar de vast wal is hier wel een heel praktisch voorbeeld van; je klautert je een ongeluk. Ik wil met mijn fiets nog wel eens het plankier afrijden, maar die helling afrijden is vragen om problemen...

Na het eten met z'n tweeën naar de kademuur gewandeld om de ondergaande zon te zien. Een almaar oranje wordende bal die langzaam weg wordt gedraaid. Langs de kade verzamelen zich steeds meer mensen die ook komen kijken. Het beeld wordt alleen verstoord door de ferry die aan komt varen en juist op het moment dat de zon van zichtbaar naar niet meer zichtbaar gaat voorlangs vaart. Levert wel fraaie beelden op. Blijven hier nog een poos staan kletsen om daarna bootwaarts te gaan.