Dwalen door Wells-next-the-Sea

Dwalen door Wells-next-the-Sea

Een prachtige omgeving om te liggen en wat maken die zeemeeuwen met hun jongen een pestherrie, zelfs mijn oordoppen waren niet voldoende om het geluid tegen te houden. Verder is het een mooie zonnige ochtend.

Een uur voor hoogwater vertrek ik richting de haven in het centrum van Wells-next-the-Sea. Het wordt me steeds duidelijker waarom de havenmeester gisteren niet wilde doorvaren. De geul is smal, de boeien niet verlicht en het kronkelt. Ondertussen kom ik ogen tekort om de omgeving in me op te nemen. De rust die er vanuit straalt is enorm. In een rib vaart een havenmeester voorbij en hij roept me na niet dezelfde route te nemen als hij heeft gevolgd. Gebrek aan humor kan je Engelsen niet verwijten.

Na een zacht kusje van het zand kom ik voor het havengebouw aan waar een havenmeester me opvangt. Lig pal voor het nieuwe douche- en toiletgebouw. Er is nog een passant, dus rustig. Suggestie van de havenmeester is om bijna over de rode boeienlijn te varen.

Tegenover de haven staat een baken en een paard. Deze laatste is kunst en is vorig jaar daar neergezet. Het baken, daarvan staan er meer langs de kust en worden aangestoken bij de viering van Victory in Europe day. Beacons to mark the anniversary of VE Day Als ik binnen kom varen, dan is de eerste gedachte dat daar een wrak ligt, maar die gedachte verdwijnt als het laagwater wordt.

Later, als het laagwater is, blijkt ook hoe smal dat geultje is waar ik doorheen ben gekomen. Doet me denken toen ik in 2012 Bembridge binnenvoer. Een kronkelig pad naar binnen met hier en daar een boei en weinig diepte. De schrijver van de Shell pilot beschreef dat hij dat ooit bij nacht heeft geprobeerd en dat iedereen eigenlijk afraadt. Hier geldt iets soortgelijks.

Het is een lief dorpje om doorheen te wandelen. Mooie pittoreske huisjes en lekkere cappuccino aan het begin (of einde) van de enige winkelstraat. De loomheid spreekt me wel aan. In de winkelstraat zit een heel karakteristiek boekwinkeltje. Alle boeken, stripboeken, LP's en CD's staan in kratten en daar is de hele winkel mee volgestapeld. De verkoper zit op zijn gemak de krant te lezen, wil wel een praatje maken. Achter hem staan nog fruitdozen vol boeken die allemaal nog moeten worden uitgezocht en een plaats in de bestaande kratten moeten krijgen.

Ik hoorde dat er vragen waren of ik niet zelf kan koken aan boord. Ja, dat kan ik. De boot heeft een kombuis en die is voorzien van een 3-pits gasfornuis, een oven, twee ronde wasbakken, koud stromend water en zo mogelijk ook warm stromend water. De heerlijke maaltijden die de bemanning heeft meegegeven kan ik ook zonder magnetron dus warm maken.

De eerste reparatie gaat er ook aan komen, of beter gezegd, de vervanging van het kompas. In de bol zitten barsten en het vloeistofniveau is inmiddels gezet tot aan de gradenschijf.

Meer foto's in het album